Бухоро шаҳридан 30 км масофада Қиз-биби архитектура ансамбали мавжуд. Қадимдан бу ер аҳолига зич жой бўлиб, Зарафшон дарёси этаклари бўйлаб жойлашган. 16-асрларда сув сатҳининг доимий кўтарилиши ва унинг етишмовчилиги натижасида ушбу ҳудуд қумлар майдонига айланган. Айнан шу даврда қадимий қишлоқлар билан бирга Бухоро оазисининг суфий аёллар черкови  Қиз-биби йўқолиб боради.

18-асрда Қиз-бибининг қурилиши тугаши арафасида, бу ерларда ҳаёт сал жонлайди. Суфий аёллар хонақоҳи Қиз-биби жануб томонига қараган кириш дарвозахонасига ўз йўналишини белгилаб олган. Қиз-биби ансамбли айвон ва мрамордан ясалган қабр тошли Қиз биби мозори, мачит-хонақоҳ, чилла-хона, ошхона, таҳорат-хона билан қўшилган ҳаммом, зиёратчилар учун ҳужралар ҳамда руҳий касаллар учун мўлжалланган хоналардан мавжуд 3 та ҳовлидан иборат.

Функционал жиҳатдан ҳар хил хоналарнинг тўлиқ мажмуаси ўрта асрлар бошларига хос бўлиб, босқичма-босқич хонақоҳларни ташкил қилган.

Қиз-бибининг – исми Мастура хоним, Мир-Арабнинг вазири Содиқхон уни номига атаб ажойиб ансамбль барпо этди. Қиз-биби суфий аёл бўлиб, черковнинг бир қисимда йўқолиб қолган. Маҳаллий аҳоли унинг арвоҳи ушбу комплексда қизларга бепуштликдан қутулиш ва оилавий бахтни топишда ёрдам бериб, яшаб ўтишини таъкидлашади.

Бу ерга мамлакатнинг турли қисмларидан зиёратчилар келишади. Эркакларга бу ерга кириш ман этилган бўлиб, бу ерда аёллар 3 кунлаб, ҳеч кимни кўрмасдан, тинмасдан фарзанд сўраб, рўза ва ибодат қилишади.